Przedwojenny Wołyn był krainą zamieszkiwaną przez wiele narodowości: w wioskach i miasteczkach można było spotkać Ukraińców, Polaków, Żydów, Czechów, Ormian, a nawet Tatarów. Polacy stanowili tam jedynie 16% populacji. Większość to byli Ukraińcy. Podobnie w Galicji Wschodniej, gdzie Polaków zamieszkiwało około 30%. Ci, którzy mieszkali w wioskach, zazwyczaj żyli równie biednie.
Pomimo różnic, ludzie pamiętajacy przedwojenny Wołyn wspominają go jako sielskie, spokojne miejsce do życia. Choć w opowieściach Ukrainców często pojawia sie żal, że byli przez Polaków dyskryminowani. Osoby z ukraińskim pochodzeniem nie miały szans na karierę w administracji państwowej. W przedwojennej Polsce nie utworzono również uniwersytetu, gdzie język ukraiński byłby językiem wykładowym. Polska na obszarach zamieszkiwanych przez Ukrainców osadzała kolonistów, których obecność miała zmieniać niekorzystne proporcje demograficzne.
Przed II wojną światową

Osadnik wojskowy z rodziną przed domem.
Osada Krechowiecka na Wołyniu. 3–4.08.1924.
Fot. Narcyz Witczak-Witaczyński/Narodowe Archiwum Cyfrowe
Osada Krechowiecka na Wołyniu. 3–4.08.1924.
Fot. Narcyz Witczak-Witaczyński/Narodowe Archiwum Cyfrowe
